Es isch scho spannend z'erläbe, wie der Körper sech nah dis nah vor Chemo erholt. I ha ja im April mit der Chemotherapie ufghört. Sofort hei myni Haar ume afa wachse. Si wachse rächt schnäll. Bi de Händ u Füess bruuchen ig meh Geduld. D'Händ füehle sech wi gschwullen aa u bi de Füess het's um d'Zäjen um wi ne Schrubstock. Der Onkolog het mi gfragt, ob ig geng no s'Skischueh anne heigi. Es muess sech äuä so aafüehle, i fahre ja nid Ski.
Im Momänt han ig mi Daheime, i mym undere Zimmer still.
I ha aber hüt am Nami glych use müesse. Es het mi tüecht, wenn di Abschiedsfyyr vor P. doch d'ussen u s'Wätter so prächtig isch, de chönn ig nid Daheime blybe. Es isch en Ydrücklechi Fyyr gsy. Ihre gliebt Garte isch voll Lüt gsy u dä isch sehr gross. Öpper isch näb mir cho hocke u won ig gseit ha, i syg d'Chrigi isch d'Antwort cho: "i weiss, i ha Di uf Youtube gseh."
Ja di liebi P. het ihri Chemos nid so würksam dörfen erläbe wie ig. Si isch nume eis Jahr älter gsy als ig u het e so viel Lüt prägt, mit ihrer wunderbaren Art u ihrem unerschütterleche Gloube bis z'letscht. Jetz het si ke Kräbs meh. Si isch am Ziel! I verstah zwar nid wiso si het müesse gah, weiss aber, dass üse Heiland o bi ihre keni Fähler gmacht het.
Hinecht hät ig grad nume drüüne Orte sölle sy: mit der Fachkommission am Injera ässe, ir Chlygruppe oder mit mym Maa im Oberland, ir Stärnwarte. I bi aber nach der Abdankig gärn ume Hei u sofort ume go liege. D'Schmärze won ig im Momänt ha sy nid nume körperlech. I weiss, dass mir dörfe truure u das tuen ig.
Herr, bys ihrer Familie ganz naach u tröscht se wie nume Du chasch tröschte.