I kurze Sätz tuen ig hie verzelle, wien ig mi für nes Läbe mit Gott entschiede ha.
Mit zwölfi bin ig vo Kamerun i d'Schwyz züglet u mir hei z'erscht no Ferie gha. Myni Eltere hei my älter Brüetsch u mi i nes Teenager Lager gschickt. Scho am zwöite Tag isch my Brüetsch bym klättere uf ne Balkon, obenabe gheit u het is Spital müesse. Da mir no ke Adrässe hei gha u üsi Eltere no kei Krankekasse abgschlosse hei gha, hei d'Leiter vo däm Lager entschiede mynen Eltere öppis a di Spitalköste z'zahle. Es hei alli Kinder o wölle mitmache. Mir hei wäge däm, vo denn aa nume no Rys ggässe. Zum Zmorge Milchrys, Zmittag Rysotto, Znacht, brätlets Rys usw...Um üsi Ateilnahm z'zeige, sy mir zum ässe a Bode ghocket u hei s'Rys us ere Schale, mit de Händ oder em ne Löffu ggässe. I däm Lager het mi der gläbti Gloube vo de Leiter u vo gwüssne ältere Teilnähme beydruckt. I ha das o wölle, wo si usgstrahlt hei. I ha o di Überzügig wölle läbe wo si gläbt hei.
A eim Abe hei mir der Film "Time To Run" gluegt. Da geits um ne junge Maa wo allem dervolouft u schlussändlech ysichtig wird.
Mir isch plötzlech bewusst worde, dass o ig dervo loufe. I ha realisiert, dass der Gloube vo mynen Eltere nume für si u nid für mi o no längt. I ha genau gwüsst, dass ig mi sälber muess entscheide, öb ig es Läbe mit oder ohni Gott wott läbe. I ha erkennt, dass ig mi derfür bi Jesus müess entschuldige für myni Flucht u ha's syder nie bereut, dass ig Sys Gschänk vor Vergäbig aagno ha.